Τον τελευταίο καιρό εστιάζω στη δύναμη της Γης.
Σαν να θέλω να αισθανθώ στο έπακρο τη σύνδεσή μου μαζί της. Ενίοτε αισθάνομαι μια ανάγκη να ριζώσω και να επιτρέψω με απόλυτη συνειδητότητα, την εισχώρηση της ενέργειας της. Να επαναπροσδιορίζω τα όρια του φυσικού μου οχήματος, να επιτρέπω στο βλέμμα της παρατήρησής μου, που θέλει να έρθει σε πιο κοντινή επαφή μ’ αυτό που χαρακτηρίζεται “ΣΩΜΑ” μου.
Είναι η αίσθηση, πολλές φορές, της ανάγκης γνωριμίας με το χώρο, που φιλοξενεί το πνεύμα στην παρούσα ζωή μου.
Η γνωριμία μου με το κάθε όργανο και τις λειτουργίες του, κάθε κίνηση του σκελετού μου, η γνωριμία μου με την κάθε αίσθηση ως αντανάκλαση- αντίδραση με τον περιβάλλοντα χώρο, εσωτερικό και εξωτερικό.
Μπαίνοντας σε μια συνεχή παρατήρηση του εαυτού, διαπιστώνω ότι το πνεύμα επιθυμεί να γνωρίσει σε βάθος τη λειτουργία αυτού του οχήματος, σα να το καλεί σε μια συμπόρευση. Είναι μια διαπίστωση που μου λέει πως τίποτε δεν είναι ξεχωριστό, το ένα ανήκει στο άλλο, το ένα ενσωματώνεται μέσα στο άλλο και ότι τίποτε δεν λειτουργεί μόνο του.
Παρατηρώντας ασταμάτητα το φυσικό μου σώμα και όλες τις αντιδράσεις του, κατανοώ τη λειτουργία του κι αυτό με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στη μητέρα Γη: στο πόσο αλληλένδετα συνδεδεμένη είμαι και ότι δεν υπάρχω χωρίς την δική της ενέργεια.
Η αίσθησή μου, κυριολεκτικά, είναι ότι οι ρίζες μου είναι βαθιά μέσα της, ότι ανήκω ως δύναμη σ’ αυτή, κι ότι φέρνω αυτή την ενέργεια απ’ τα πόδια προς τα πάνω, συνδεόμενη κάθε φορά με τα υπόλοιπα βασίλεια, που με περιβάλλουν μέσα από τις αισθήσεις μου.
Καθώς πατάω γερά, αυτό με εκτοξεύει σε μια γοργή κίνηση σύγκρασης, με ό, τι εμπεριέχεται στο χώρο και στον χρόνο.
Εκεί ακριβώς, μπροστά σ’ αυτή τη συνειδητοποίηση, είναι που δημιουργείται ο χώρος , το άνοιγμα ώστε να κατέλθει η σύνδεση με τον Ουρανό, το πνεύμα και να συγκεραστεί με τη δύναμη, την ενέργεια της Γης στο κέντρο της ΚΑΡΔΙΑΣ.
Όταν συμβαίνει αυτή η συνάντηση, αισθάνομαι την καρδιά να λάμπει, να φωτίζει αμβλυνόμενη, αισθάνομαι ότι παύει κάθε κίνηση στο χώρο και στον χρόνο.
Ότι απλώνομαι σε ένωση με τα πάντα και τους πάντες γύρω μου κι αυτή η σιωπή που με διαπερνά, μου επιτρέπει στιγμές να αναγνωρίσω τον δικό μου ήχο, την δική μου σφραγίδα έκφρασης.
Είναι ευλογία να καθορίζω, μ’ ένα στοπ στις στιγμές μου, το που ακριβώς βρίσκομαι, τι κάνω, τι αισθάνομαι. Να παρατηρώ με γλυκύτητα ακόμη και τα ζόρια μου και να επιλέγω αν θέλω να συνεχίζω να βρίσκομαι, να κάνω ή να αισθάνομαι το ίδιο, ή να επιλέγω επιτόπου την αλλαγή τους.
Είναι ευλογία αυτή η ανάπτυξη σχέσης με το σώμα, με την αναπνοή μου, με τις αισθήσεις μου.
Με φέρνει πιο κοντά στην παρούσα ζωή μου, στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.
Και συνειδητοποιώ το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης και το έργο, που έχει έρθει να φέρει πάνω στη Γη.
Αυτές οι πληροφορίες δημιουργήθηκαν για να κυκλοφορούν και διανέμονται ελεύθερα, αρκεί να περιλαμβάνουν τις λέξεις “Copyright υλικού © Χρυσή Μπέρου, www.berou.gr“
