Ο πόνος. Αυτός, που πριν προλάβεις να τον κατανοήσεις, μετατρέπεται σε φόβο. Και ύστερα σε θυμό, για να σε γλυτώσει από τον φόβο.
-Ο θυμός μου δηλητηριάζει τη σκέψη. Είτε τον κρατήσω, είτε τον αφήσω να βγει, το ίδιο κάνει. Με εμποδίζει να σκεφτώ.
-Μείνε με τον θυμό σου, μην τον κόβεις, άσ’ τον να μιλήσει, ασ’ τον να σου πει, να ξεθυμάνει. Για να γυρίσεις πίσω στον φόβο, να σου μιλήσει κι αυτός, να σου δείξει…Κι όταν επιστρέψεις πια στον πόνο, ίσως μπορέσεις να βρεις το γιατρικό του…γιατί τίποτε δεν μένει αγιάτρευτο.
Όλα μπορούν να θεραπευτούν, όλα, αρκεί να τό’ χεις αποφασίσει.
Απόσπασμα από το βιβλίο: To φτερό του θεραπευτή Αητού.
To να μάθουμε να αποδεχόμαστε τα συναισθήματά μας, και να τα αντικρύζουμε κάθε φορά, σεβόμενοι την ύπαρξή τους, να μένουμε με αυτά, όσο κι αν σε πρώτη αίσθηση τα αποκαλέσουμε οδυνηρά, κάνουμε ένα μεγάλο βήμα. Μ’ αυτό τον τρόπο ενώνουμε τα κομμάτια, που αποφεύγαμε να τα δεχθούμε,αποκαλώντας τα ελαττώματα ή αδυναμίες. Όλα διορθώνονται, από τη στιγμή πως αντιλαμβανόμαστε πως οι ατέλειες μας κάνουν ανθρώπους.
Η επαφή με την πραγματικότητα σημαίνει αποδοχή των ατελειών μας.
Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι, για να σεβαστούμε τον εαυτό μας.
Μετά τιμής,
Χρυσή Μπέρου.
